Αυτή τη στιγμή ψάχνω να πιαστώ από στίχους, ακούσματα, εικόνες και λοιπά. Νιώθω Εγγονόπουλος στην τοποθεσία σπίτι μου σπιτάκι μου. Τούτη η ώρα της αδικαιολόγητης κοιλιοδουλείας δεν είναι ώρα για σκέψη («Τούτη η εποχή του εμφυλίου σπαραγμού δεν είναι εποχή για ποίηση» Ποίηση 1948). Όπως ο Εγγονόπουλος, λοιπόν, γράφει ποίηση ενώ δεν πρέπει, έτσι και εγώ γράφω αυτό το κείμενο.
Στο σημερινό θέμα θα αποφύγω τον ημερολογιακό τύπο και θα μιλήσω για την ‘’κατάθλιψη’’ αλλά πάνω κάτω αυτά που έχω να σχολιάσω αφορούν και άλλου είδους ψυχολογικές παθήσεις και σύνδρομα. Είναι ένα θέμα που θα ανέλυα έτσι και αλλιώς μιας και το τρεντ συνεχίζεται ακόμα και εν έτει 2016. Θυμίζω ότι σπουδάζω Φιλοσοφία και όχι Ψυχολογία, για αυτό μην δοκιμάσετε τα παρακάτω σπίτι σας.
Είσαι κακόκεφος, δεν έχεις τι να κάνεις και οι ιντερνετικοί σου φίλοι είναι πιο πολλοί και από τους συμμαθητές/συμφοιτητές/συναδέλφους σου; Λες σε κάθε φίλο και γνωστό ότι έχεις κατάθλιψη ή ότι τουλάχιστον θα ήθελες να έχεις; Φίλε/η μου ένα θα σου πω. ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ! Το ξέρεις και εσύ, το ξέρω και εγώ. Πρώτα από όλα σεβάσου τον εαυτό σου και μην τον ρίχνεις έτσι επειδή δεν έχεις τι να κάνεις. Αφού αρχίσεις να σέβεσαι τον εαυτό σου, ακολουθεί και ο σεβασμός προς άτομα που όντως πάσχουν ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕ ΤΟ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΟΥΝ. Και τα σέβεσαι αυτά τα άτομα, όχι γιατί είναι πάσχοντες, αλλά γιατί τραβάνε μεγαλύτερο ζόρι από εσένα και κάπου εκεί καταλαβαίνεις την βλακεία σου. Γι’αυτό μην υποτιμάς την πραγματική πάθηση.
Από εκεί και πέρα το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι με το να ισχυρίζεσαι ότι έχεις κατάθλιψη (ή κάτι άλλο) ενώ δεεεν, ε κάποια στιγμή θα αποκτήσεις. Θέμα χρόνου είναι. Ξανά λέω πως ψυχολόγα δεν είμαι, αλλά κάποια πραγματάκια είναι εμφανέστατα και καλά θα κάνουμε να μην εθελοτυφλούμε. Αυτή η κατάσταση που πας να δημιουργήσεις, είναι ίδια με το ταμπελάκι από το υπουργείο υγείας που βρίσκεται πάνω σε τσιγάρα. Κάνει κακό στον εαυτό σου αλλά και τους γύρω σου.
Μπορείς επίσης να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο ή σύμβουλο από τη στιγμή που κρίνεις ότι έχεις θέμα. Αυτός θα κάνει καλύτερη διάγνωση σίγουρα. Μην φοβηθείς. Τόλμα! Το λέω και το εννοώ αυτό. Άφησε τον να βγάλει αυτός τα πορίσματα για να ησυχάσει και το κεφαλάκι σου.
Τον σαδισμό του ανθρώπου δεν θα τον κατανοήσω ποτέ μου ίσως. Θέλουμε τόσο να αυτομαστιγωθούμε, να πονέσουμε τον εαυτό μας. Κάπου-κάπου όμως θέλουμε να είμαστε και τα ‘’θύματα’’. Ίσως έτσι μου είναι πιο εύκολο να το εξηγήσω. Το φταίξιμο πάει πάντα στην άτιμη την κοινωνία και την οικογένεια φυσικά. Καλά μου παιδιά, εκτιμήστε αυτό που έχετε. Και κάπως έτσι κλείνω αυτό το μονότονο κείμενό.
Δική σας, Αγγελίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου