Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

Σάρα->Σαρούλα->Ρούλα




Γεια σε όλους. Το σημερινό θέμα προέκυψε περίεργα. Εκεί που αναρωτιόμασταν με τη Σάρα τι να γράψουμε, ξαφνικά μου λέει ότι θα γράψει για μένα. Έτσι και εγώ, αρκετά εκβιαστικά, της είπα ότι θα γράψω για εκείνη. Παραθέτω και screenshots για να μη λέτε.                                                         

Η Ρούλα (όπως συνηθίζω να την αποκαλώ για να νιώθει θείτσα και να της σπάνε τα νεύρα) είναι soulmate όπως και να το κάνουμε. Είναι πάντα εκεί. Δεν είναι ότι πάντα θα τα πηγαίνουμε καλά, ούτε θα συμφωνούμε σε όλα, αλλά αυτό την κάνει ειλικρινή άνθρωπο. Έχει υπερβολική θέληση και είναι αγαθιάρα (όχι τύπου Σταυρούλα από το καφέ της Χαράς). Όσο για την υποστήριξη, πάντα μα πάντα είναι έτοιμη να ακούσει και δεν νιώθει υποχρεωμένη να το κάνει. Το θέλει, το γουστάρει, πώς να το εξηγήσω; Μερικές φορές νομίζω ηδονίζεται από αυτό. 

 Αυτά ήταν μόνο λίγα από τα καλά χαρακτηριστικά της, ωστόσο εγώ θα μιλήσω για κάτι άλλο.. κάτι που την ξεχωρίζει από πολλούς άλλους. Κάτι που δύσκολα βρίσκεις σε άνθρωπο. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από τη θετική της σκέψη και ενέργεια. Γιατί την ξεχωρίζει όμως; Γιατί δεν το βρίσκεις αυτό εύκολα; Δεν έχουμε συναντήσει αρκετούς ανθρώπους που να το έχουν αυτό; Η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα είναι ''ΟΧΙ''. Πράγματι έχω συναντήσει ανθρώπους που προσπαθούν να σου μεταδώσουν ''θετική ενέργεια'', αλλά ή δε τα καταφέρνουν ή απλά υποκρίνονται. 

Η Ρούλα λοιπόν, έχει αυτό το χαρακτηριστικό χωρίς να το ξέρει καν η ίδια. Και δεν είναι ότι αυτό προσφέρει αποκλειστικά σε μένα κάτι, αλλά προσφέρει και στην ίδια. Αν ήταν κάποιος από εσάς μια μύγα στον τοίχο και παρακολουθούσε τα ζόρια της, που στην ουσία είναι ζόρια που τραβάει ένας τυπικός 40χρονος, θα έμενε έκπληκτος από το πως καταφέρνει να συνεχίζει παρ'όλο το άγχος της. Δεν είμαι όμως εδώ για να σας πω την ιστορία της, οπότε δεν θα επεκταθώ άλλο στο κομμάτι του τι περνάει ή πέρασε ή θα περάσει.

Μπορεί να καταστρέφεται όλος ο κόσμος της, να κάνει άπειρες τούμπες και εκείνη να έχει ένα μαγικό τρόπο να προσπαθεί και να σκέφτεται αισιόδοξα και αυτό είναι κάτι που με εμπνέει. Χρησιμοποιεί ένα από τα πιο διαδεδομένα ακρώνυμα για να μπορέσει να τα καταφέρει όταν τα βρίσκει σκούρα. Ποιό είναι αυτό; Μα φυσικά το YOLO. Ενώ είναι κάτι που μπορεί να κοροϊδεύουνε πολλοί γιατί είναι τόσο ''mainstream'' (όπως θα έλεγε ένας ψευτοκουλτουριάρης) , είναι κάτι που την εκφράζει απόλυτα και πιστεύω ότι όλοι θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.

Εμένα πως με επηρεάζει όλο αυτό; Πρώτα από όλα με κάνει να σκέφτομαι ότι τα προβλήματά μου είναι τόσο ''μικρά''. Όταν λέω μικρά, εννοώ ότι είναι piece of cake να τα λύσεις. Δεν είναι κάτι τραγικό. Με κάνει να ξεφεύγω από τον εφηβικό τρόπο σκέψης μου, που ακόμα και στα 21 μου επικρατεί. Βλέπω τα πράγματα πιο σοβαρά και κάπου-κάπου βάζω ένα στοπ σε τυχόν ανωριμότητες άμα λάχει. Έχω νιώσει πολλές φορές άσχημα γι'αυτό γιατί δεν βλέπω ακόμα τη ζωή με τα μάτια του ενήλικα. Τέλος πάντων.

Ας επανέλθω στην ίδια. Είναι απίστευτο αυτό που αντικρίζω. Ίσως να μην μπορώ να το εκφράσω με λέξεις. Δεν ξέρω πως μπορώ να σας δώσω να το καταλάβετε. Ούτε εγώ δεν μπορώ να το κατανοήσω ώρες-ώρες. Μεγαλώνοντας σε έναν κόσμο, όπου η μιζέρια είναι κυρίαρχη, κάτι τέτοιο είναι απλά αδιανόητο. Μέσα στον κόσμο αυτό, η Σάρα, πραγματικά έχει τον τρόπο να κάνει αυτή τη μεγάλη διαφορά. Θα την ακούσεις να σου μιλάει για τα προβλήματά της. και θα είναι σα να μην τη νοιάζει. Το μυστικό είναι ότι την νοιάζει και την κόφτει, όμως τροποποιεί το σκεπτικό της ώστε να πάνε όλα καλά στο τέλος.

Μπορεί να είναι σε αναμμένα κάρβουνα, να νομίζει ότι όλα τελείωσαν. Αυτό όμως είναι κάτι που συμβαίνει μόνο για λίγα λεπτά, ίσως και δευτερόλεπτα πολλές φορές. Έχει μια τρελή κινιτήρια δύναμη μέσα της που τη ζηλεύω. Συνεχίζει κανονικά τη ζωή της δίχως να το βάζει κάτω. Δεν το χει βάλει ποτέ κάτω. Το θαυμάζω αυτό. Αλλά καλύτερα να σταματήσω να τα γράφω αυτά, γιατί θα νομίζει ότι τη γλείφω κιόλας.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω πάνω σ'αυτό. Αλήθεια σας λέω. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πω μάλλον. Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε τώρα όσοι το διαβάσατε. Αυτά λοιπόν και από μένα. 

Δική σας, Αγγελίνα

                



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου