Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει πολύ να κάνω είναι να παρατηρώ τις κινήσεις των ανθρώπων και να τα εντάσσω σε ένα σενάριο που θα σκεφτώ εκείνη την στιγμή . Τα τελευταία χρόνια που αναγκαστικά πήγαινα κάθε πρωί κέντρο ( Βικτόρια ) για να πάω στην σχόλη μου το μόνο που έβλεπα ήταν έντονες κινήσεις που μόνο ηρεμία και γαλήνη δεν έδειχναν , αδιαφορία και ένα κενό στα μάτια του κόσμου . Κλασικό παράδειγμα ήταν να σε σκουντάνε ενώ περπατάς από δική τους απροσεξία και ενώ εσύ περιμένεις μια συγγνώμη , το μόνο που σου δίνουν είναι ένα βλέμμα γεμάτο κακία και μίσος χωρίς λόγο .
Βέβαια δεν κατηγορώ τον κόσμο μόνο για όλα αυτά , είναι λογικό όταν ο άλλος ξυπνάει και δεν ξέρει αν θα έχει αύριο δουλειά , φαγητό , ζεστασιά . Μιλάμε πλέον για στέρηση των βασικών αγαθών για τους περισσότερους. Και αυτό μας κάνει να λειτουργούμε τελείως ρομποτικά . Δεν μπορώ όμως να καταλάβω όλο αυτό το μίσος και την αδιαφορία για τον άλλο αντί σε τέτοιες καταστάσεις να γίνουμε μια γροθιά και να παλέψουμε όλο αυτό , λειτουργούμε σαν μονάδες , Μα πότε η μονάδα έφτασε στην κορυφή;
Ας μπω όμως στο πρώτο θέμα μου : Πρωινή προσευχή . Ζούμε σε μια καθαρά Χριστιανική Ορθόδοξη χώρα και δεν ξέρω τελικά αν αυτό μας κάνει καλό ή κακό αλλά σίγουρα σε κάποια πράγματα μας κρατά αρκετά πίσω και αυτό δεν έχει να κάνει με την θρησκεία που το μόνο που θέλει να σου δώσει είναι αγάπη , ελπίδα και γενικά για πολλούς λειτουργεί ως ένα στήριγμα , αλλά με τους εκπρόσωπους της (φυσικά δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι). Από μικρό παιδί θυμάμαι πέθαινα από άγχος μήπως με σηκώσουν να πω την προσευχή και μπερδέψω τα λόγια μου ... Και σκεφτείτε ότι δεν είμαι καν βαφτισμένη όποτε δεν θα έπρεπε να αναγκάζομαι να το κάνω . Αλλά αν δεν το έκανα θα ζούσα σε ένα μεγαλύτερο περιθώριο από ότι ήδη ζούσα .
Μεγαλώνοντας άρχισε αυτή η σκέψη μου να μπαίνει σε λειτουργιά και πια δεν έκανα καν τον σταυρό μου , όπως και τα περισσότερα παιδιά που η προσευχή για μας λειτουργούσε ως δικαιολογία να κοιμηθούμε παραπάνω το πρωί ή να κουτσομπολεύουμε και να συζητάμε που θα βγούμε το απόγευμα για βόλτα . Πλέον ενήλικη σκέφτομαι πως από την στιγμή που είμαστε μια χώρα που έχουν ενσωματωθεί διάφορες θρησκείες , πιστεύω , ήθη και έθιμα γιατί να μην γίνει μια αλλαγή στο όλο θέμα ; Θέλω να πω πως από την στιγμή που τα περισσότερα παιδιά δεν ξέρουν καν τι είναι προσευχή, άλλα πάλι δεν θέλουν να το ασπαστούν, γιατί να ζουν καταπιεσμένα και να μην είναι ο καθένας ελεύθερος να κάνει αυτό που θέλει ;
Δηλαδή εμένα με κάνει καλό χριστιανό ότι κάνω την προσευχή μου στο σχολειό αλλά το απόγευμα που θα βρίσω έναν αλλοδαπό ή θα χτυπήσω μια γάτα ή θα ρίξω τις χριστοπαναγιές μου τι ; "Ααααα όχι είμαι καλός χριστιανός έκανα την προσευχή μου " Σοβαρά τώρα ας σταματήσουμε να πιέζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι μα ότι θέλει και να ζει την ζωή του όπως θέλει . Υπάρχουν άνθρωποι που δεν προσευχήθηκαν ποτέ, ούτε κοινώνησαν αλλά είναι οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου . Άλλωστε η προσευχή είναι κάτι πολύ προσωπικό για τον καθένα.
Και κάπου εδώ έχω και ένα παράδειγμα , στο λύκειο λοιπόν που ένα παιδί καθόταν έξω από τον χώρο που κάναμε την προσευχή ο διευθυντής τον φώναξε και μπροστά σε όλους άρχισε να του φωνάζει γιατί δεν κάνει την προσευχή του τότε εκείνο αρκετά ήρεμα απάντησε πως δεν θέλει η ερώτηση φυσικά ήταν γιατί δεν θέλει , τότε η απάντηση ήταν πως δεν πιστεύει σε αυτό . Το αποτέλεσμα; μα φυσικά μονοήμερη αποβολή μέσα σε φωνές επειδή αρνήθηκε να κάνει κάτι που δεν πιστεύει . Σκηνικό που μόνο χούντα μπορεί να μου θυμίσει .
Όσο αναφορά το μάθημα των θρησκευτικών πιστεύω πως είναι ένα πολύ όμορφο μάθημα αρκεί να αλλάξουν κάποια πράγματα και να μπορεί να σου προσφέρει πραγματικά γνώσεις και να μην είναι ούτε η ώρα του παιδιού αλλά ούτε και του κατηχητικού . Και κάπου εδώ θα μπω στο δεύτερο θέμα .
Πρόσφυγες στα σχολεία . Νιώθω τέλειος χαζή που μιλάω για τόσο αυτονόητα για μένα θέματα . Κυκλοφόρησε λοιπόν τις προηγούμενες μέρες αυτή η εικόνα:
Και έρχομαι να απαντήσω με μια άλλη εικόνα:
Σε αυτή την εικόνα βλέπουμε Έλληνες πρόσφυγες στην Συρία .Η πιο μαζική περίπτωση Ελλήνων προσφύγων, που αναζητούν άσυλο στη Συρία, καταγράφεται αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μερικές χιλιάδες, από τις εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που ξεριζώνονται από τη Μικρασία το δεύτερο εξάμηνο του 1922 και τις αρχές του 1923 και ενώ συνεχίζονται στη Λοζάνη οι διαπραγματεύσεις για την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών, καταφεύγουν στη Συρία. Και αυτό έχει συμβεί και με άλλες χώρες που εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες . Και αντιμετωπίστηκαν καλύτερα από ότι τους αντιμετώπισαν οι ίδιοι οι συμπατριώτες τους .
Όλα αυτά και άλλα πολλά είναι ιστορικά καταγεγραμμένα και μπορείς να τα βρεις τζάμπα στο βιβλίο της 3ης λυκείου ή και να ψαχτείς μόνος σου. Αυτά λοιπόν με κάνουν να ντρέπομαι και εκνευρίζουν . Αντί να είμαστε περήφανοι που η Ελλάδα έχει πρόγραμμα ένταξης για αυτά τα παιδιά εμείς τα πολεμάμε με δικαιολογίες ότι θα μας κολλήσουν ασθένειες και θα μας αλλάξουν την κουλτούρα μας . Πάμε καλά;;;;
Αρχικά έχετε δει πως ζούσαν αυτά τα παιδιά πριν γινεί ότι έγινε στην χώρα τους ; Ζούσαν πολλά από αυτά καλύτερα από ότι εμείς εδώ στην "Ευρώπη του 2016" . Ύστερα ο ερυθρός σταυρός σε συνεργασία με τους γιατρούς χωρίς σύνορα απέδειξαν ότι έχουν γίνει τα απαραίτητα εμβόλια οπότε κάπου εδώ δεν έχετε τι να πείτε. Όσο αναφορά τώρα την κουλτούρα μας , συγγνώμη αλλά πως θα σου την αλλάξει ακριβώς ; Δεν μπορώ καν να μπω σε διαδικασία σκέψης γιατί μου φαίνεται τελείως σαθρό επιχείρημα . Αλλά βέβαια αν επρόκειτο για Άγγλους μαθητές τουμπεκί όλοι μας γιατί αυτοί είναι από Ευρώπη . Μόνο που στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχουν στα τμήματα μαθητές με μαντίλες και με άλλες κουλτούρες χωρίς να δέχονται τέτοιο πόλεμο .
Αν και για την Ευρώπη στο θέμα του προσφυγικού έχω πολλά να πω για την απανθρωπιά που έδειξαν και σε καμία περίπτωση δεν τους πλέκω το εγκώμιο σε αυτό το θέμα .Το πρόγραμμα λοιπόν ένταξης δεν θα έχει καμιά σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά καθώς είναι λογικό να μην είναι στο ίδιο τμήμα (αφού δεν ξέρουν καν την γλώσσα) αλλά ούτε και τις ίδιες ώρες , θα λειτουργούν τα τμήματα απογευματινές ώρες . Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποια άτομα που θέλουν να λέγονται γονείς μεγαλώνουν παιδιά με τόση κακιά και μίσος ; Για μένα αυτό είναι αδίκημα ! Και δεν θα πω καν για το ότι πρέπει να βοηθάμε αυτούς τους ανθρώπους γιατί αυτό είναι δικαίωμα του καθενός.
Όλοι είμαστε ίσοι και όλα τα παιδιά του κόσμου έχουν δικαίωμα στο παιχνίδι και την γνώση δεν μπορεί κανένας αούγκανος να τους τα στερεί όσο και αν προσπαθεί . Ξεκολλάτε το κεφάλι σας . Αλλά βέβαια οι Μουσουλμάνοι δεν είναι άνθρωποι αλλά εγώ είμαι καλός Χριστιανός που τους μισώ .
Αυτά τα πολλά από εμένα θα μπορούσα να γράφω ώρες για αυτό αλλά επειδή ακριβώς κάποια πράγματα τα θεωρώ λογικά και ότι δεν θα έπρεπε καν να τα συζητάμε σταματάω εδώ .Οι απόψεις μου είναι ξεκάθαρες και για αυτό τα γράφω στο δικό μπλόγκ , στην δική μου σελίδα , με τον τρόπο που εγώ θέλω και μπορώ .
Υ.Γ. Το κείμενο σίγουρα ήταν πολύ κουραστικό και αν δεν έβλεπα πόσο μεγάλο είναι δεν θα σταμάταγα , συγγνώμη λοιπόν σε όσους ήθελαν κάτι πιο χαλαρό ίσως την άλλη φορά .Τραγουδάκι;;;
φιλάκιααα Σάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου