Δηθενιές

Άλλη μια Παρασκευή έφτασε και άλλο ένα κείμενό μου, δυστυχώς για εσάς,  θα σας συντροφέψει.

Το σημερινό θέμα το ονόμασα δηθενιές καθώς θα μιλήσω για τους ανθρώπους που ανήκουν στις παρακάτω κατηγορίες: ''δεν είμαι ρατσιστής, αλλά..'', ''δεν είμαι ομοφοβικός, αλλά..'', ''δεν έχω θέμα με τους μουσουλμάνους, αλλά..''. Πέραν αυτών των κατηγοριών όμως, θα αναφερθώ και σε μία άλλη που την ονομάζω ''σύνδρομο αντι-ρατσισμού'' κ.ο.κ . Με τον δεύτερο τύπο κατηγοριοποίησης, έχω πολλούς ενδοιασμούς και θα το κάτω πιο κάνω ξεκάθαρο παρακάτω. Οπότε μείνετε συντονισμένοι. Επίσης για να προλάβω οποιαδήποτε αποδοκιμασία ως προς την κατηγοριοποίηση (γιατί πολλοί είναι αυτοί που λένε ''είμαστε όλοι το ίδιο και δεν είναι σωστό να θέτεις κατηγορίες''), έχω να πω ότι στη γενικότερη χρήση τους, γίνονται χάριν ευκολίας, και όχι για να δείξουμε κάποιον με το δάχτυλο. Απλώς είναι μεγάλη ανάγκη να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους. Νομίζω ότι έπρεπε να το ξεκαθαρίσω και αυτό, όσο περιττό και αν φαίνεται.

Κατηγοριοποίηση 1: ''Δεν είμαι..., , αλλά''

Ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Το βλέπω αρκετά στην καθημερινότητά μου, εγώ τουλάχιστον. Σε σχετικές συζητήσεις που μπορεί να κάνω, θα το ακούσω σίγουρα. Τι πάει να πει όμως ''Δεν είμαι... , αλλά''; Κάπου εδώ αναρωτιέμαι για την απόλυτη ισχύ απόψεων. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι υπάρχει μια σύγχυση μέσα μας, ακόμα και αν δηλώνουμε ότι πιστεύουμε κάτι ακράδαντα. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να έχουμε μια απόλυτη ιδέα έτσι και αλλιώς για τα πράγματα. Σε αυτό είμαι σύμφωνη. Επιπλέον όλοι μπορεί να έχουμε κάποιου είδους ρατσισμού μέσα μας. Θα διαφωνήσω όμως με τη στάση της εν λόγω κατηγορίας. Το ''Δεν είμαι... , αλλά'', δηλώνει αντίφαση. Όταν π.χ λες ότι δεν έχεις πρόβλημα με τους gay, αλλά μετά μου λες ότι αν σε πλησιάσουν, θα τους σπάσεις στο ξύλο (την έχω πάρει πολλές φορές αυτή την απάντηση), ε όχι, δε σε καθιστά αντι-ομοφοβικό φίλε μου. Δεν έχω πρόβλημα να μου πεις ότι έχεις θέμα. Ο καθένας έχει τα πιστεύω του. Αλλά να τα έχει και παράλληλα να σέβεται τις υπόλοιπες υπάρξεις. Τώρα το βρίσκω λίγο υποκριτικό εώς πολύ το να λέγεται κάτι τέτοιο. Καλύτερα να μην το πεις καν. Η ειλικρίνεια σου θα βοηθήσει και εμένα και εσένα. Αν νιώθεις άβολα να μιλήσεις γι'αυτό, απλά μη μιλήσεις. Οι απόψεις σου είναι προσωπικές και δε χρειάζεται να τις γνωρίζουν όλοι. Βέβαια είναι καλό να υπάρχει ανταλλαγή απόψεων. Είμαι υπέρ σ'αυτό, αλλά για να γίνει και σωστά αυτή η διαδικασία, πρέπει να είσαι ξεκάθαρος εξάρχής. Αυτό μάλιστα σε γενικότερα πλαίσια, όχι μόνο στην περίπτωση για την οποία μιλάω αυτή τη στιγμή.

Κατηγοριοποιήση 2: Σύνδρομο αντι-ρατσιστή

Με εκνευρίζει περισσότερο και από την παραπάνω. Τα άτομα που απαρτίζουν αυτή την κατηγορία, θέλουν με οποιοδήποτε τρόπο να τους βγάλουν όλους ρατσιστές. Τι πιο ρατσιστικό από αυτό; Σε αυτούς βλέπουμε έντονα φράσεις όπως ''αυτό είναι ρατσιστικό'', ''αυτό είναι σεξιστικό'' κ.ο.κ. Σκανάρουν με λεπτομέρεια κάθε ταινία, βιβλίο, κομμάτι, πίνακα και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, για να διαπιστώσουν αν έχει κάτι το ''ρατσιστικό'' επάνω του. Αν το βρουν, απλά γίνεται ένας χαμούλης στα social media αλλά και σε προσωπική επικοινωνία. Σε αυτό το σημείο χάνεται το δικαίωμα ύπαρξης των πραγμάτων. Ο σεβασμός και η κριτική ικανότητα απουσιάζουν και ένα κύμα ανίδεων υψώνεται. Δεν απολαμβάνονται τα ίδια τα πράγματα όπως θα πρεπε. Συνεπώς δεν απολαμβάνονται γενικά. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μεγαλύτερος ρατσισμός από αυτόν. Είναι άσχημο να σ'αρέσει κάτι και να σε δείχνουν με το δάχτυλο επειδή σ'αρέσει. Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α!!!11!1 Δεν υπάρχει σωτηρία όπως βλέπετε αγαπητοί συνοδοιπόροι της ζωής. 

Αυτή ήταν η χολή μου λοιπόν. Περιμένω και τη δική σας.

P.S: Η φωτογραφία είναι ειρωνική και δεν είχε σκοπό να προσβάλει κάποιον.

Δική σας, Αγγελίνα