Βρισκόμαστε στον βούρκο των αούγκανων, που δεν έχουν καμιά κουλτούρα. Όταν μιλάω για κουλτούρα, σε καμία περίπτωση δεν εννοώ αυτό το κάλπικο τρεντ που κυκλοφορεί καιρό τώρα. Μιλάω για την έλλειψη κριτικής ικανότητας. Ακόμα και σε αυτό το θέμα, αξίζει να γίνει ένας διαχωρισμός. Πριν κάνω τον διαχωρισμό αυτό όμως, να προσθέσω μια μικρούλα αλλά σημαντικούλα λεπτομέρεια. Όσοι δεν ασχολούνται με τις τέχνες ακόμα και ως εγκυκλοπαιδική γνώση, δεν είναι κατώτεροι από αυτούς που ασχολούνται. Ούτε η γνώση αυτή η εγκυκλοπαιδική μπορεί να σου προσφέρει την ευτυχία. Αλλά αυτό μάλλον έπρεπε να το πω παρακάτω. Anyways.
Ας αρχίσω με αυτούς που κατακρίνουν κάθε δημιουργία ενός καλλιτέχνη που δεν αρέσει στο ευρύ κοινό, ενώ δεν έχουν παρακολουθήσει καν τη δουλειά του. Ένα πολύ κλασικό παράδειγμα; Π Α Π Α Κ Α Λ Ι Α Τ Η Σ για τις ταινίες του. Ξέρω ότι πολλοί, ούτε σειρά του δεν έχουν παρακολουθήσει, αλλά ας εξαιρέσουμε το κομμάτι αυτό. Αν δεν δεις κάτι από μόνος σου, είναι αδύνατον να το αξιολογήσεις. Επιπλέον, πολλοί, αν και θέλουν να δουν, ντρέπονται γιατί νιώθουν υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν τη μάζα. Συγγνώμη! Ο τύπος έχει καταφέρει να κάνει δουλειά, που άλλος Έλληνας δεν τη βλέπει ούτε στα όνειρά του. Κάπου εδώ θα φάω ντομάτες, είναι σίγουρο. Τέλος πάντων, σταματάω με τον Παπακαλιάτη και πάω σε ένα πιο πρόσφατο περιστατικό που μου είπε η Σάρα. Ο Μέμος Μπεγνής θα παίξει σε ένα μιούζικαλ που ακόμα δεν έχει ανέβει όμως. Και ένας ξύπνιος, σχολίασε ότι δεν ήταν ωραίο το μιούζικαλ.. όλο αυτό γιατί δεν του αρέσει ο Μπεγνής. Ξανά λέω ότι η παράσταση δεν έχει ανέβει καν. Ok.. τα λόγια περιττά. Κάπως έτσι αποκτώνται και όλα τα πρότυπα σε μία κοινωνία. Έχουμε μάθει στην επιφανειακότητα. Το βλέπουμε πλέον και στη μουσική μας, και στην τηλεόραση. Και δεν είναι ότι έχω θέμα με αυτό που πουλάει. Έχω θέμα όμως με το να αποτυχαίνει κάτι που πραγματικά αξίζει.
Η άλλη ομάδα ανθρώπων που καθιστούν δυναμικό το σύνολο των ''αούγκανων'', είναι οι ψευτο-κουλτουριάρηδες. Το κάλπικο τρεντ που λέγαμε. Γι'αυτούς, όποιος δεν διαβάζει Καβάφη, όποιος δεν ξέρει τον Κισλόφσκι, όποιος δεν ακούει τζαζ ΕΙΝΑΙ ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Όχι, δεν είναι έτσι φίλοι μου. Όπως μου είχε πει και ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο ''Όση γνώση και να μου έχουν προσφέρει όλα αυτά τα βιβλία που έχω διαβάσει, στη ζωή μου δε βλέπω διαφορά''. Ακραία και νιχιλιστική πρόταση θα λέγαμε, αλλά ένας άνθρωπος δεν παύει να είναι ένα φυσικό πρόσωπο με δικαιώματα. Έχει το δικαίωμα να μη μάθει όσα ξέρει ο φίλος μας ο ''κουλτουριάρης''. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Επιπλέον, η πρόταση αυτή αποσκοπεί στο ότι έχουμε μια ζωή η οποία δεν γίνεται ευτυχέστερη (πάντα) με όλες αυτές τις γνώσεις. Είναι κάτι προσωπικό, κάτι ψυχαγωγικό, κάτι που κάνεις για την δική σου ευχαρίστηση. Ένας ξάδερφος μου που ζει στο χωριό, βρίσκει την ευχαρίστησή του με το να πηγαίνει τα πρόβατα για βοσκή και δεν το κάνει γιατί του το επέβαλε κάποιος. Να τον θάψουμε γι'αυτό;
Σε αυτή τη φάση δεν ξέρω αν θα πρέπει να κατηγορήσω κάποιον άλλο εκτός από τα ίδια τα άτομα που απαρτίζουν αυτό το ντροπιαστικό κοινό. Και είναι αμέτρητα τα άτομα. Μπορώ να πω μόνο ότι το θέμα έγκειται στην ωριμότητα που διαθέτει κανείς και την κριτική ικανότητα. Θα μιλούσα για βασικούς φορείς όπως οικογένεια και σχολείο, αλλά δεν είναι πάντα το φταίξιμο εκεί. Είναι και άτομα που έχουν κριτική ικανότητα και την διεκδίκησαν χωρίς τη βοήθεια ή τη μέριμνα κάποιου.
Αυτά λοιπόν για σήμερα. Θα περιμένω ντομάτες με ξυραφάκια.
Δική σας, Αγγελίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου