Καλησπέρα , καλησπέρα ακόμα μια εβδομάδα πέρασε και ένα άλλο κείμενο μου ήρθε . Αρχικά το μόνο που θα πω για τον νέο πλανητάρχη είναι συγχαρητήρια , μας αξίζουν όλα όσα παθαίνουμε εμείς οι "άνθρωποι" . Από την στιγμή που το πάθημα δεν λέει να μας γίνει μάθημα . Κατά τα άλλα ήταν μια ήσυχη εβδομάδα που δεν κατάλαβα καν πότε πέρασε και φτάσαμε στο τέλος της . Και δεν έκανα και τίποτα το ιδιαίτερο σπίτι δουλειά ήμουν .
Για να μπούμε στο θέμα όμως αυτό το κείμενο θέλω να το αφιερώσω σε κάποια άτομα που δεν εκφράζουν αυτά που νιώθουν είτε είναι κάλα είτε όχι . Και αυτό είναι κάτι που δυστυχώς το κάνουμε όλοι μας λίγο πολύ , γιατί απλά θεωρούμε δεδομένα κάποια πράγματα που τελικά δεν είναι και αρκεί μόλις ένα δευτερόλεπτο για να αλλάξουν όλα και να κουβαλάμε για πάντα μέσα μας όλα αυτά που ποτέ δεν είπαμε .
Πως μου ήρθε αυτό όμως σαν θέμα στο μυαλό ; Πολλές είναι οι φορές που θα πιάσω τον εαυτό μου να θέλει να πει κάτι τόσο πολύ όπως σε αγαπώ , σε ευχαριστώ , βαρέθηκα , κουράστηκα κ.α. και τελικά να μην φτάνει καν κόντα στο να το πει . Κάτι που είναι λογικό διότι δεν ξέρεις πως θα το πάρει η άλλη μεριά που θα το ακούσει ή σε καταβάλει χωρίς λόγο μια ας πούμε ντροπή , ένας φόβος και τελικά το ξανά ρουφάς μέσα σου αυτό που πήγες να πεις .
ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ . Αν γίνουμε για λίγο εξωτερικοί παρατηρητές στην ζωή μας θα καταλάβουμε πόσο γρήγορα περνάει και πως το κάθε δευτερόλεπτο , λεπτό , ώρα , μέρα κ.τ.λ. είναι σημαντικά . Τα άτομα που έχουμε δίπλα μας δεν θα είναι για πάντα εκεί , τίποτα δεν είναι για πάντα εκεί εξάλλου . Ναι καταλαβαίνω είναι πολύ βοηθητικό να σκεφτόμαστε και να λειτουργούμε με το για πάντα αλλά η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει για πάντα .
Σκέψου λοιπόν κλείνοντας τα μάτια σου πως για κάποιο λόγο χάνεις ένα πολύ σημαντικό για σένα άτομο (και αυτό το χάνεις για πάντα , όσο ζεις τουλάχιστον δεν θα το ξανά δεις) που ποτέ δεν του είπες τι ένιωθες , δεν του είπες πότε ένα σε αγαπώ όταν ήθελες , ένα συγγνώμη , ένα ευχαριστώ . Αυτό πίστεψε με είναι κάτι που θα το κουβαλάς για πάντα στην ζωή σου και θα σκέφτεσαι πως ΑΝ ο χρόνος γυρνούσε πίσω δεν θα κατάπινες αυτά που ήθελες να πεις .
Μα ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω...
Φυσικά ο στόχος μου σε αυτό το κείμενο δεν είναι να σε κάνω να ζεις με τον φόβο ότι θα χάσεις κάποιον , γενικά δεν θέλω να σου μαυρίσω την ψυχή . Το μόνο που θέλω να πω είναι πως τίποτα δεν είναι δεδομένο , η ίδια η ζωή δεν είναι δεδομένη . Και αν σκέφτεσαι π.χ. πως η μάνα μου ξέρει ότι την αγαπώ δεν χρειάζεται να της το λέω , όχι φίλε μου δεν είναι έτσι μπορεί να το ξέρει μέσα της όμως έχει την ανάγκη να το ακούσει για να πάρει δύναμη , να νιώσει επιβεβαίωση και γενικά να πάρει μια χαρά . Το ίδιο ισχύει και με την φίλη σου , το αγόρι σου , την αδερφή σου , την γιαγιά σου και πάει λέγοντας .
Με λίγα λόγια είναι κάλο να λέμε πάντα αυτά που σκεφτόμαστε και νιώθουμε όσο δύσκολο ή ακατόρθωτο να ακούγεται , διότι πολλές φορές δεν είναι μονολεκτικά αυτά που έχουμε να πούμε μπορεί να είναι παράπονα μιας ολόκληρης ζωής που έχουμε μέσα μας . Αν λέμε ότι σκεφτόμαστε την στιγμή που πρέπει θα νιώσουμε με την μια το σώμα μας τόσο ελαφρύ από το βάρος που είχαμε μέσα μας . Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να παίζουμε το παιχνίδι αυτό που εγώ ονομάζω σκέφτομαι και λέω .
Μην ξεχνάς ποτέ δεν είναι αργά να μπεις στο παιχνίδι μα υπάρχει περίπτωση και να είναι ...
Αυτάααααα και από εμένα για σήμερα . Συγγνώμη αν σας μαύρισα την καρδούλα σας , αλλά για κάποιο λόγο μου βγήκε αυτό το θέμα από το πουθενά . Κάτι όμως θα σημαίνει και αυτό .
Φιλάκιααααααααααα Σάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου