Γκαντεμιά ή όχι;

                   

Καλησπέρα φίλες και φίλοι. Η αλήθεια είναι πως σήμερα θα γράψω απλά για να γράψω. Βιάζομαι πάρα πολύ και έχω ένα σωρό αγαπημένα άτομα να δω μιας και επέστρεψα από Πάτρα για διακοπές. Θα μου πείτε ''από το να το κάνεις λόγω αγγαρείας, καλύτερα να μην το έκανες καθόλου''. Όσοι το πείτε αυτό, είμαι μαζί σας, αλλά από τη στιγμή που έχω δεσμευτεί να σας συντροφεύω κάθε Παρασκευή, δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς.

Το σημερινό θέμα μου ήρθε λόγω της περασμένης ''γρουσούζικης'' Τρίτης και είναι άκρως δασκαλίστικο. Βέβαια θα έχει και ένα σωρό γενικεύσεις μιας και βιάζομαι όπως είπα και παραπάνω, οπότε μην είστε σκληροί μαζί μου. Αφού μπήκατε, όμως, σε αυτή την καρτέλα, θα το υποστείτε. Πάμε να δούμε μια αποτυχημένη προσέγγιση τώρα.

Τι είναι λοιπόν γρουσουζιά και γκαντεμιά; Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αρνητική ενέργεια που προσδίδουμε εμείς σε πράγματα και καταστάσεις. Όταν λέω πράγματα εννοώ αντικείμενα π.χ τραπέζι, βάζο (περιμένω ντομάτες με ξυραφάκια μετά απ'αυτό). Δεν πιστεύω ούτε στο μάτι, ούτε στην γκαντεμιά όπως μας μαθαίνει ο λαός μας. Είναι ουσιαστικά ονομασίες πραγμάτων που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ή έστω να κατανοήσουμε με την οπτική μας αντίληψη. Η ενέργεια πολλές φορές δεν είναι προσβάσιμη και παρατηρήσιμη  στο οπτικό πεδίο.Στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε για την αρνητική ενέργεια η οποία μπορεί να κατανοηθεί με την πρόκληση αρνητικών συναισθημάτων ή και με τα αισθήματα όπως αυτό του βαρύ κεφαλιού. Βλέπουμε ομοιότητες με το κλασσικό μάτι εδώ.

Όχι!Δεν διαβάζω πολύ Κοέλιο φίλες και φίλη. Μόνο δυόμιση βιβλία του έχω διαβάσει. Τέλος πάντων. Αυτό που θέλω να πω, αν και δεν είμαι εξπερτ, είναι ότι δρούμε και αντιδρούμε. Επίσης ό,τι δίνεις παίρνεις. Δεν γίνεται με μαγεία όλο αυτό, γίνεται με τη δύναμη της θέλησης, της μη θέλησης και γενικά με το πως βλέπουμε τα πράγματα(ωπ και άλλο Κοέλιο). Αν εσένα ξεκινήσει η μέρα σου θεόστραβα, και παρόλα αυτά πιστεύεις ότι θα συνεχίσει έτσι, ε ρε φίλε έτσι θα γίνει. Δώσε μια πινελιά θετικότητας στο επόμενο σου βήμα και δε θα σου φταίει ούτε η μέρα ούτε ο γείτονας που σε κακομελετάει.

Έχεις τον τρόπο να νικήσεις αυτό το τρομερό ''μάτι'' και αυτή τη ''γκίνια'' που σε βαράει. Ναι μπορεί να γίνει και με το Πάτερ ημών. Γιατί όμως; Όχι γιατί ο καλός Θεούλης το επέλεξε, αλλά γιατί αυτός που θα το πει το Πάτερ ημών για να σε ξεματιάξει, θέλει να γίνεις καλά και να σου φύγει αυτός ο πονοκέφαλος. Δεν πιστεύω ότι συμβάλλει οποιοσδήποτε θεός σε τούτο το πράγμα. Έχει τόσες δυνατότητες και ικανότητες το ανθρώπινο είδος που ούτε καν που τις φαντάζεται. Δεν διαβάζω συνωμοσιολογικά άρθρα, αλλά καλώς ή κακώς το πιστεύω. Φανταστείτε μόνο να λειτουργούσε το 100% του εγκεφάλου μας. Αυτό μπορεί να είναι και καταστροφικό μεν, αλλά λέω εγώ τώρα.

Δεν έχω σκοπό να προσηλυτίσω κόσμο, ακόμα και να το ήθελα θα ήμουν τρελή γιατί δεν έχω καν τον τρόπο και αυτό είναι ένα άθλιο κείμενο για να ακολουθήσει κανείς. Ούτε επιχειρήματα, ούτε τίποτα. Αλλά βιάζομαι φίλοι. Τα λέμε την άλλη Παρασκευή με πιο ok κείμενο (ελπίζω).

Δική σας, Αγγελίνα