Καλησπέρα, καλησπέρα κόσμε του blog. Δεν θυμάμαι και εγώ πόσο καιρό έχω να γράψω κανονικά με την ησυχία μου. Ελπίζω βέβαια από εδώ και πέρα να τα καταφέρουμε. Αρχικά για όσους δεν μας ακολουθείτε στην σελίδα μας στο Facebook το πρόγραμμα μας άλλαξε και θα ανεβάζουμε κάθε Σάββατο και όχι κάθε Παρασκευή αφού σαν μέρα μας βολεύει καλύτερα. Όσο αναφορά τα βίντεο, δεν έχουμε βρει ακόμα χρόνο και διάθεση αλλά το έχουμε στο μυαλό μας.
Ας πάμε στα δικά μας όμως. Σε αυτό το κείμενο θα μιλήσω για την ελπίδα. Ξέρω από την αρχή ότι κάποια άτομα θα ξενερώσουν με αυτό το κείμενο, εγώ όμως γράφω την δική μου άποψη οπότε... Ας δούμε την σημασία της λέξης πρώτα όμως. Είναι λοιπόν η πίστη που έχει κάποιος μέσα του για να πετύχει κάτι που θέλει, ότι και να είναι αυτό.
Υπάρχει και ένας μύθος όμως σε σχέση με την ελπίδα. Ο μύθος της Πανδώρας πριγκίπισσας της αρχαίας Ελλάδας, οι θεοί καθώς ζήλευαν την ομορφιά της, της έκαναν δώρο ένα περίεργο κουτί προειδοποιώντας την βέβαια να μην το ανοίξει ποτέ. Εκείνη όμως δεν άντεχε την περιέργεια της και άνοιξε το κουτί, τότε ελευθερώθηκαν στον κόσμο τα μεγάλα δεινά: Λιμοί, αρρώστιες, τρέλα και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Με την βοήθεια όμως ενός θεού η Πανδώρα κατάφερε να κλείσει το κουτί και να κρατήσει μόνο ένα αντίδοτο που θα έκανε την ανθρώπινη δυστυχία υποφερτή την ελπίδα.
Εγώ είμαι ένα άτομο που όσο άγχος και να έχω ή θλίψη ή γενικά να γκρεμίζονται όλα δίπλα μου ξέρω βαθιά μέσα μου πως θα έρθει η στιγμή που όλα θα πάνε καλά, ελπίζω σε αυτό αλλιώς νομίζω πως δεν έχει νόημα ύπαρξης μια ζωή. Ξέρω την σήμερον ημέρα πουλάει αρκετά να είσαι κατσούφης, να έχεις κατάθλιψη (ακόμα και αν δεν έχεις), να είσαι νευρικός γενικά να μην είσαι καλά. Όντως μπορεί να είναι και έτσι πλέον ο τρόπος ζωής των περισσοτέρων έχει αλλάξει ριζικά πράγμα που σε κάνει από μόνο του να περνάς άσχημες φάσεις.
Για παράδειγμα δεν έχεις χρήματα να κάνεις πράγματα που θες και μην ακούσω σαχλαμάρες του τύπου μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς χρήμα, όχι φίλε μου δεν μπορείς αν εγώ γουστάρω να πάω θέατρο δεν μπορώ τζάμπα, ακόμα και μια βόλτα στο κέντρο να θέλω να πάω τα εισιτήρια πως θα τα πληρώσω; Δεν θα θέλω και κάτι από το περίπτερο έστω να πιω; Ότι λοιπόν και να θες να κάνεις προϋπόθεση είναι τα λεφτά αλλιώς τράβα ζήσε σε σπηλιά. Στο θέμα μας.
Αν λοιπόν σε χαλάει κάτι όπως στο παράδειγμα τα χρήματα, αναφέρθηκα στα πιο απλά κομμάτια, μπορείς να κάνεις κάτι ναι στην Ελλάδα της κρίσης ζούμε αλλά δουλειά αν το θες πραγματικά μπορείς να βρεις και ναι δουλειά και όχι εργασία γιατί ουσιαστικά για δούλος προορίζεσαι μα αν αυτό είναι κάτι που θα σου δώσει μια ανάσα;
Αυτό που θέλω να πω με απλά λόγια είναι πως κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν υπάρχει ανθρώπινο oν χωρίς ελπίδα ακόμα και εκείνος που λέει και δείχνει έτσι ή υποκρίνεται γιατί όπως είπαμε πουλάει ή δεν γνωρίζει ο ίδιος ότι κάπου μέσα του σε κάτι ελπίζει. Αλλιώς δεν θα ζούσε η ελπίδα είναι μια κινητήριος δύναμη. Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος ακόμα και να ζει αν δεν την έχει. Είναι εκείνη που σου δίνει ώθηση για τα πάντα αν το θες από το πιο απλό να σηκωθείς από το κρεβάτι σου μέχρι κάτι μεγάλο που έχεις σαν στόχο.
Ακόμα και τα άτομα που έχουν χρόνια προβλήματα κατάθλιψης ελπίζουν σε κάτι, άτομα που υποφέρουν από ασθένειες και ξέρουν την κατάληξη ελπίζουν, άνθρωποι που δεν έχουν στο ήλιο μοίρα ή ζουν σε χώρες με πόλεμο ή τριτοκοσμικές ακόμα ελπίζουν και έρχεται ο καθένας να πει πως δεν υπάρχει ελπίδα; Δεν το δέχομαι υπάρχει και σου δίνει δύναμη για την συνέχεια της ζωής, αν εσύ δεν θες και δεν παλεύεις για την ζωή σου είναι πρόβλημα σου αποδέξου το και αυτοκτόνα. Σαφώς και κάνω πλάκα απλά το όλο θέμα με τους δήθεν καταθλιπτικούς με έχει κουράσει πραγματικά.
Εγώ όσο σκατά να πηγαίνουν τα πράγματα θα συνεχίσω να έχω ελπίδες για το καλύτερο ή ακόμα και καλά να πηγαίνουν θα ελπίζω στο κάτι παραπάνω. Αυτά από εμένα και για σήμερα να ελπίζετε να ζείτε!!!
Φιλάκιααααα Σάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου