Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Απόσταση αναπνοής!

Καλησπέρα, καλησπέρα  φίλοι μου τι κάνετε; Πώς είστε; Ελπίζω να είστε καλά. Εγώ την παλεύω κούραση αλλά μου αρέσει αυτή η κούραση που έχω. Ξεκίνησα και γυμναστήριο γενικά είναι μια καλή περίοδος αν εξαιρέσουμε το οικονομικό κομμάτι. 

Αυτή την εβδομάδα θα σας μιλήσω για τα άτομα που είναι μακριά μας. Συγκεκριμένα για παράδειγμα για τους συγγενείς μου που ζουν στην Αλβανία. Μίας και σήμερα ήρθε η γιαγιά και ο παππούς μου. Τους βλέπω το πολύ 2 φορές τον χρόνο, αλλα θα ήθελα να τους έχω καθε μέρα μαζί μου. 

Μου λείπουν όλα η αγκαλιά της γιαγιάς μου, που όταν με κρατάει νιώθω σαν να φεύγουν όλα όσα έχω νιώθω μια ασφάλεια. Μου λείπει η γλώσσα, τα νέα που μαθαίνω για το χωριό, τα φαγητά της, οι ιστορίες που λέμε. 

Όταν κάποιος είναι μακριά σου και σου λείπει νιώθεις ένα κενό μέσα σου. Η απόσταση είναι άσχημο πράγμα, δεν έχει σημασία αν είναι μια ώρα μακριά σου ο άλλος ή δέκα. Μετράει πως όταν θες δεν μπορείς να τον έχεις να πεις μια κουβέντα ,να κάνεις μια αγκαλιά. Εγώ το θέμα σχέση από απόσταση το έχω ζήσει από όλες τις πτυχές, από μικρή εμαθα να ζω με αυτό το πράγμα.

Αν με ρωτάτε αν μπορείς να το συνηθίσεις ποτέ αυτό θα σας πω πως Όχι άλλα τουλάχιστον μαθαίνεις να ζεις με αυτό. Οι αναμνήσεις έχουν το πάνω χέρι με αυτές πορεύεσαι. Βέβαια τώρα έχουμε την τεχνολογία παλι Καλά και κάπως μπορούμε και έχουμε μια παραπάνω επικοινωνία.

Φυσικά δεν είναι το ίδιο με το να έχεις τον άλλον δίπλα σου να τον ακουμπάς να βλέπεις τις αντιδράσεις του γενικά το από κοντά είναι καλύτερο  (κάπου εδώ η Αγγελινα γελάει) 😂😂😂 και Αφού την ανέφερα την μικρή μου Αγγελινα να σας πω πως από τότε που ήρθε εδώ για μόνιμα και δεν είναι πια στην Πάτρα νιώθω πολύ καλύτερα. Έχω μια ασφάλεια, Μια χαρά ξέρω πως είναι εδώ. 

Βέβαια και πάλι λογο του προγράμματος μας που είναι γεμάτο δεν βλεπόμαστε και παρα πολυ αλλά και μια με δύο φορές την εβδομάδα είναι πολύ καλύτερο από 2 φορές τον μήνα περίπου. Αρχικά ήμουν και είμαι αρνητική με αυτή την απόφαση όμως ξέρω πώς έγινε επειδή δεν γινόταν διαφορετικά. 

Σε αυτό το σημείο θα σας δώσω έτσι και μερικά tips Όχι τίποτα το ιδιαίτερο εξάλλου έχω αναφερθεί και σε προηγούμενα άρθρα σε αυτό το θεμα, όχι τόσο συγκεκριμένα βέβαια αλλά Ναι. Λοιπόν αρχικά πρέπει να συνειδητοποιήσετε την κατάσταση οπως και σε όλα τα προβλήματα. Ύστερα την απόσταση άλλο κάποιος να είναι Θεσσαλονίκη και άλλο Αμερική. 

Μετά θα υπολογίστε στο περίπου κάθε ποτέ είναι εφικτό να βλεπεστε,αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς θα υπάρχει η αναμονή και θα περνάει ο χρόνος πιο γρήγορα, μπορείτε επίσης να κλείνετε ραντεβού μέσα στην μέρα κάποια ώρα που σας βολεύει να μιλάτε με κάμερα, να κάνετε πράγματα μαζί Ακόμα και από κάμερα να βλέπετε π.χ σειρές μαζί. 

Γενικά καλό είναι να κρατάτε επικοινωνία να μην χάνετε ο ένας τον άλλον για μέρες. Όχι πως δεν θα υπάρξουν στιγμές που δεν θα υπάρχει επικοινωνία είναι λογικό οι ρυθμοί της ζωής είναι πολύ γρήγοροι αλλά το θέμα είναι να μην τους αφήσετε να σας παρασύρουν. 

Αυτά και για σήμερα από εμένα. Δεν ξέρω πώς θα είναι τελικά αυτό το κείμενο γιατι το γράφω από το κινητό ενώ είμαι στο τρέξιμο. Ελπίζω τουλάχιστον να ηταν ένα ευχάριστο κείμενο στην ανάγνωση και να πέρασε η ώρα σας μέχρι το επόμενο κείμενο μείνετε συντονισμένοι.❤ 



Φιλακιαααα Σάρα ❤

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου