Καλησπέρα συνοδοιπόροι της ζωής. Ξεκουραστήκατε τελικά; Εγώ και ναι και όχι. Επιπλέον, όπως πάντα είμαι στο mood του καιρού. Το παρακάτω κείμενο είναι διάσπαρτες σκέψεις που μου βγήκαν εν ώρα εργασίας. Δεν είχε πολλή δουλειά την ώρα εκείνη, οπότε ξεγλίστρησα λίγο και άρχισα να προκαλώ ατέρμονο πόνο στο χαρτί.
''Σαχλή και αχρεία εποχή που ζούμε. Η εποχή αυτή είναι ο βιασμός των συναισθημάτων, καλών ή κακών. Βιάζει και έπειτα μαραίνει ό,τι μας έχει προσφέρει η ίδια η φύση μας. Νιώθω ότι υπάρχει υπέρμετρη αναισθησία και ακόμα και ο πόνος φαίνεται απλά αδιάφορος. Δεν υπάρχει αυτή η εντονότητα στα συναισθήματα. Κάθε εποχή όμως, είναι εποχή εξαθλίωσης, μόνο που η δική μας, αυτή στην οποία ζούμε, είναι πιο εξαθλιωμένη από κάθε άλλη. Οι εξαρτήσεις είναι περισσότερες και αγγίζουν σχεδόν όλο τον πληθυσμό τούτου του πλανήτη. Όχι μόνο στον έρωτα. Έχει αναπτυχθεί το ''σύνδρομο'' της μοναξιάς. Οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε τουαλέτα να πάνε μόνοι τους πλέον.
Ωστόσο αυτό στο οποίο θα επικεντρωθούμε, είναι οι ερωτικές εξαρτήσεις στις οποίες εμπεριέχεται και το σύνδρομο της μοναξιάς. Ένα από τα δαιμόνια που μας στιγματίζουν, είναι σίγουρα η εμπορευματοποίηση, αυτή του σεξ και του ίδιου του έρωτα. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε εύκολα ότι βλέπουμε αγάπη. Μόνο ανθρώπους που θέλουν να καλύψουν ανάγκες βλέπουμε. Δεν υπάρχει κάτι σταθερό. Πλέον αν χωρίσεις, πρέπει να πας επιτόπου στην/στον επόμενη/ο. Πολλοί είναι αυτοί που δεν πρόκειται να σκεφτούν τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουν. Δε θα τους νοιάξει. Το θέμα πλέον είναι να έχεις πάση θυσία έναν σύντροφο. Δεν είναι λογικό αυτό ή τουλάχιστον εμένα δε μου φαίνεται λογικό. Οι άνθρωποι αποκτούν μορφές αρπακτικών. Ό,τι ''τροφή'' υπάρχει, θα την αρπάξουν. Αυτό το χαρακτηριστικό του δια βίου ''κυνηγού'' είναι απαίσιο και φθηνό. Η αναζήτηση για κάτι καλύτερο, είναι απλά ένα όνειρο που φαντάζει μακρινό και δύσκολο. Ή ακόμα καλύτερα, το να βρεις τον ίδιο τον έρωτα είναι το δύσκολο. Να γιατί αυτή η εποχή είναι απαίσια και πιο εξαθλιωμένη από τις προηγούμενες.. Συμβιβαζόμαστε με το εύκολο και αυτομάτως απορρίπτουμε τον δύσκολο αγώνα. Είμαστε δέσμιοι της οκνηρίας μας. Ο αγώνας για διεκδίκηση αυτών των οποίων μας αξίζουν, είναι απλά κουραστικός και δε χρειάζεται να του δίνουμε σημασία μάλλον.
Το sex πάλι, έχει γίνει διαφήμιση. Μια ιερή, υπέροχη και προσωπική πράξη, έχει γίνει αιτία ξεπουλήματος. Όταν δύο κορμιά ενώνονται, γίνονται πραγματικά ένα και θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για θέαση αφού υπάρχει μια τόσο ισχυρή σύνδεση ανθρώπων. Το θέμα δεν είναι το κουτσομπολιό που αφορά στην πράξη αυτή. Πρώτα-πρώτα είναι ο ίδιος ο πράττοντας που νομίζει ότι πρέπει να το γνωρίζει ο μισός πλανήτης γιατί απλά το sex είναι ''μαγκιά''. Δεύτερον, είναι το ίδιο το σύστημα που το πλασάρει έτσι ώστε να προσεγγίζει. Η πράξη δεν είναι καθόλου ελαττωματική. Απλά κάπου σε αυτή τη δήθεν ελευθερία που ζούμε, χάθηκε κάθε αξία και γι'αυτό. Βασικά φτάνει να το πιστεύεις και τίποτα δεν χάνεται. Έχει υποτιμηθεί. Η ανάγκη του να μοιραστείς κάτι τέτοιο, μου φαίνεται αποκρουστική καθώς το κάνει να χάνει το νόημά του. Η διαφήμιση πάλι.. δεν μπορούμε να ρίξουμε ευθύνη στη διαφήμιση καθαυτή. Μπορούμε όμως να ρίξουμε ευθύνη στην κριτική ικανότητα του ανθρώπου. Μεγαλώνουμε και δεν ξέρουμε τι πρέπει τελικά να κάνουμε ή πως να φερθούμε. Σε τελική ανάλυση απλώς θα περάσουμε καλά για να βγει η μέρα.
Ίσως έπρεπε να γεννηθώ σε μεσαιωνική περίοδο. Θα υπέφερα, θα προσπαθούσα να φοράω μία μάσκα απλά και μόνο για να γλιτώσω οποιοδήποτε βασανιστήριο. Δε με νοιάζει. Τώρα όλα είναι τόσο εύκολα και βαρετά. Τουλάχιστον η τότε προσπάθεια θα έπιανε κάπως τόπο. Θα υπήρχε ο τρόπος να ζήσω έντονα. Τώρα απλώς βλέπω ''κυνηγούς'' και τους βλέπω παντού. Ξέρω πόση κατακραυγή θα έτρωγα αν κάποιος διάβαζε το κείμενο αυτό αλλά και πάλι δε με νοιάζει. Καλύτερα αλλοπαρμένη παρά απελπισμένη να βρω κάποιον. Είμαι τόσο ρομαντικιά, ούτε και εγώ δεν με αντέχω.''
Δική σας, Αγγελίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου