#Λέων

Καλησπέρα, καλησπέρα φίλοι μου και καλό μήνα να έχουμε!
Επηρεασμένη από την άνοιξη που θα μου πείτε ότι τελειώνει αλλά εμένα τώρα με έπιασε είμαι πολύ μα πολύ χαρούμενη, τρελαμένη θα έλεγα. Γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο που πραγματικά πιστεύω πως θα παίξει ίσως τον μεγαλύτερο ρόλο στο μεγαλύτερο μου όνειρο. 

Αναφέρομαι σε μια ηθοποιό που γνωρίσαμε στο θεατρικό που ετοιμάζουμε, μια γυναίκα δύναμη, θησαυρό δεν ξέρω μου άνοιξε τα μάτια μου, μπορώ να πω πως με ξύπνησε από ένα βαθύ ύπνο που ελπίζω να μην ξανά κοιμηθώ όταν τελειώσουν όλα αυτά. Αν ποτέ το διαβάσει την ευχαριστώ 💗 

Σε αυτό το κείμενο όμως δεν θα σας γράψω για κάτι τέτοιο αλλά για την μονάκριβη μου αγάπη, το υπέροχο μου πλασματάκι τον Λέων. Ποιος είναι μα φυσικά ο σκύλος μου, το παιδί μου και σε δυο μέρες έχει τα γενέθλια του. Κάτι που με πονάει αρκετά γιατί τα χρόνια περάσανε γρήγορα και με τρομάζει όσο τίποτα το τέλος...

Πάμε από την αρχή όμως γεννήθηκε 8/5/11 και 9/6/11 τον κράτησα στην αγκαλιά μου πρώτη φορά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την φάτσα μας όταν τον είδαμε και αναφέρομαι στον πληθυντικό γιατί δεν τον έχω μόνη μου αλλά μαζί με τον Γιάννη απλά ζει στο σπίτι μου. Ένιωσα από την πρώτη στιγμή ότι αυτό το πλάσμα θα μου δώσει πολύ αγάπη! 

Ήταν μια μεταβατική φάση στην ζωή μου και δύσκολη είχα ανάγκη να πάρω και να δώσω αγάπη. Οι πρώτες μέρες ήταν περίεργες, τον πατούσα συνέχεια αφού ήταν πολύ μικρό και άσπρο δεν το ξεχώριζες απο το πάτωμα, ξυπνούσα κάθε βράδυ από το κλάμα του για να του δώσω γάλα. Μια μέρα τον βρήκαμε να κοιμάται μέσα σε ένα αθλητικό παπούτσι του Γιάννη 😍😍😍 

Κάθε μέρα πλέον είχα ένα λόγο παραπάνω να χαμογελάω, έχουμε περάσει και δύσκολες στιγμές με το παιδί μας όπως τότε που ήμουν βόλτα και με πήρε η μητέρα μου τηλέφωνο ανήσυχη να μου πει πως βρήκε τον Λέων με ένα σπασμένο ποτήρι και γυαλιά στο στόμα. Για πότε έφτασα σπίτι δεν ξέρω η καρδία μου είχε γίνει κομμάτια μέχρι να καταλάβω πως τελικά όλα ήταν καλά. Αυτή είναι μόνο μια απο τις δυσκολίες που έχουμε. 

Το κυριότερο θέμα μου και εκεί που γίνομαι κακιά είναι όταν δεν καταλαβαίνουν πως δεν είναι απλά ένας σκύλος έιναι κομμάτι της ζωής μου και όταν μου μιλάνε άσχημα για εκείνον (γκουχου) Πραγματικά δεν με αναγνωρίζω μπορεί να κλαίω και ταυτόχρονα να φωνάζω. Έχω ένα μόνιμο άγχος μην πάθω τίποτα και δεν θα είμαι πλέων μαζί του. Είναι ο λόγος που πολλές φορές είμαι δυνατή. Έχουμε ένα δέσιμο διαφορετικό θα καταλάβει και ας είμαι στην άλλη άκρη του σπιτιού ότι δεν είμαι καλά, αν κλάψω είναι εκεί για να μου γλύφει τα δάκρυα  μου. 

Όταν βλέπει εφιάλτες τα βράδια είμαι δίπλα του να τον ηρεμήσω, να του πω πως τον αγαπώ. Αν καταλάβει πως με κάποιο τρόπο απειλούμε θα γίνει σαν ένα μικρό pit-bull. Βέβαια είναι και πολύ ζηλιάρης θέλει αποκλειστικότητα και δεν με μοιράζεται για κανένα λόγο και αν δεν το καταλάβεις μπορεί να βγάλει δόντια. 

Σε αυτό όπως και σε άλλα πολλά δεν φταίει εκείνος αντίθετα είναι ένα σκυλί που εκπαιδεύεται ακόμα και τώρα πανεύκολα απλά εγώ ήμουν και είμαι μια κακή σκυλομάνα έχει περάσει πολλές ώρες και μέρες της ζωής του μόνο του αφού ειδικά όταν δούλευα και σπούδαζα τον έβλεπα μόνο αργά το βράδυ που ερχόμουν για ύπνο, σπάνια πήγαινε βόλτες λόγο του χρόνου μου. Πραγματικά ξέρω πόσο κακό του έκανα στην συμπεριφορά του...Μα δεν μπορούσα διαφορετικά αφού βοήθεια δεν είχα απο κανέναν άλλο.

Τέλος πάντων δύσκολο κείμενο άρχισαν από τώρα τα δάκρυα απο τις ενοχές που γεμίζω τον εαυτό μου. Όλο αυτό το κείμενο για εσάς είναι χαζό, μπορεί να λέτε τι γράφει η τρελή και δεν θα έχετε και 100% άδικο όμως αυτά νιώθω και άλλα πολλά που δεν μου βγαίνουν με λόγια. Σε αυτό το blog γράφουμε την αλήθεια μας. 

Αν μπορούσε να διαβάσει αυτό το κείμενο θα του έλεγα ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχει την ζωή μου, που μου έδωσε απλόχερα τόση αγάπη, που τις πιο δύσκολες μέρες της ζωής μου ήταν εκεί πάντα με την ίδια γλυκιά φάτσα να με παρηγορεί με τον τρόπο του όπως κανείς άλλος. Υπήρξαν πολλές μέρες που ήταν πολύ άσχημες και κάνεις δεν έμαθε ποτέ για εκείνες αλλά ο Λεών ήταν εκεί. Ευχαριστώ που με έμαθε πολλά με τον τρόπο του, που ακούει όλα μου τα προβλήματα, μυστικά και όνειρα (δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά😂  ) Τον ευχαριστώ για όλα ακόμα και όταν γαβγίζει ασταμάτητα όπως τώρα στον "φίλο" του απο δίπλα και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ακόμα και για τις τεράστιες γρατσουνιές που έχω απο τα νύχια του .

Τον αγαπώ πάνω και απο εμένα πάνω απο όλα, θα έδινα την ζωή μου για εκείνον και τα πιο κοντινά μου άτομα το ξέρουν. Για εμένα είναι το παιδί μου, ο κολλητός μου, ο αδερφός μου όλα. Χρόνια πολλά λοιπόν στο παιδί μου. 

Έχω μετανιώσει απο τώρα που τόλμησα να σας ανοιχτώ τόσο για κάτι τόσο λεπτό και σημαντικό για εμένα αλλά δεν βαριέσαι... Εύχομαι να υπάρξει σεβασμό σε αυτό το κείμενο.