Καλησπέρα, καλησπέρα φίλοι μου ελπίζω να είστε όλοι καλά και αυτό το σαββατοκύριακο, εγώ είμαι στην αναμονή για τις διακοπές μου στην Ιταλία. Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω ότι θα ταξιδέψω μόνη μου. Στο θέμα μας όμως.
Την προηγούμενη εβδομάδα αναφέρθηκα σε ένα part 2 οπότε και αυτό θα κάνω. Ελπίζω όμως να το βρήκατε διασκεδαστικό και ανάλαφρο όπως και ήθελα να είναι. Ακόμα για να συνεχίσω το ρεζιλίκι μου υποσχέθηκα φωτογραφίες και θα τις έχετε. Πάμε λοιπόν!
Σχέσεις💔
Σχέσεις... Τι να πει κανείς για τις σχέσεις στην εφηβεία; Πραγματικά ήταν ότι πιο χαζό οι περισσότερες απλά για να λες ότι έχεις σχέση. Το σ'αγαπώ και το για πάντα μαζί σε αυτή την ηλικία ήταν μια καραμέλα με πολύ γλυκιά γεύση. Δεν λέω η πρώτη "αγάπη" όντως δεν ξεχνιέται και είναι κάτι δυνατό ξαφνικά όλα είναι αδιάφορα για σένα το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι εκείνος, πότε θα τον δεις, πως θα τον φιλήσεις, τι ρούχα να βάλεις γενικά σε αγχώνουν χαζά πράγματα.
Μα αυτό από την μια είναι και το ωραίο είναι μια πολύ ρομαντική εποχή τουλάχιστον για την δική μου γενιά δεν ήταν όλα τόσο εύκολα όπως τώρα εμείς έπρεπε να χαλάμε κάθε φορά 1-2 κάρτες την εβδομάδα για να μιλάμε στο τηλέφωνο πραγματικά το είχαμε σκουλαρίκι και αν δεν μιλούσαμε στέλναμε μηνύματα δεν είχαμε ούτε μέσεντζερ ούτε βίντεο κλήση αλλά αυτά παρακάτω. Η σχέση λοιπόν σε αυτή την ηλικία έχει κάτι το μοναδικά άχαρο και τέλειο ταυτόχρονα. Εγώ πέρασα μια πολύ έντονη εφηβική σχέση με πολλές δυσκολίες. Επειδή όλα είναι πολύ έντονα και εμείς την ζούσαμε στο 100% ακόμα θυμάμαι εκείνα τα βράδια που έκλαιγα σπίτι της Αγγελίνας και έσπαγα τα κινητά μου από τα νεύρα μου.
Αυτό που έχω να πω είναι πως μου λείπει λίγο αυτό με τα τότε ραντεβού τα αμήχανα φιλιά, το άγχος, οι κρυφές φορές που θα έβλεπες τον άλλο γιατί δεν σε άφηνε η μαμά σου. Να το ζείτε λοιπόν και αν νιώθετε ότι αγαπάτε έτσι είναι μην ακούτε που σας λένε θα μεγαλώσετε και θα δείτε τι είναι αγάπη, μάλλον αυτοί μεγάλωσαν και ξέχασαν...
Έξοδος-Βόλτα🌆
Εμείς τότε παιδάκια μου καλά και συνομήλικοι μου που μάλλον θα θυμάστε δεν πηγαίναμε κάθε Σάββατο σε κλαμπάκια ούτε καν μια στο τόσο ειδικά 1η με 2α γυμνασίου εμείς αράζαμε σε πάρκα, βόλτες πάνω κάτω σαν χαζά και φυσικά το τρελό στέκι για εμάς από το κέντρο του Περιστερίου πεζόδρομος και ντόλτσε (καφετέρια) πραγματικά την είχαμε χτίσει.
Υπήρχε και η μόδα τότε με τα μπλουτούθ, όσοι ήταν στην καφετέρια τα άνοιγαν έβαζαν ένα πιασάρικο όνομα ή ακόμα και τον αριθμό τηλεφώνου τους για όνομα και αντάλλαζες με αγνώστους εικόνες. Ένα από τα φλερτ του τότε, πραγματικά είχαμε αγωνία να δούμε ποίος από όλους ήταν αυτός που μας έστελνε εικόνες, γενικά είχε την πλάκα του. Ακόμα θυμάμαι και κάτι αλητείες τότε με κρυφά τσιγάρα σε παρκάκια μαζί με τους γκραφιτάδες φίλους μας. Τραζικ
Ψυχολογία💩
Σκατά όπως αναδεικνύει και αυτό το τέλει ιμότζι, επικρατούσε μια γενική μαυρίλα, θλίψη. Η ζωή είναι σκατά και δεν συμμαζεύεται επηρεασμένοι απο ίμο τι να σας πω; (Αν δεν ξέρετε τι ήταν οι emo είστε ένα τίποτα) Ένα κάρο βλαμμένες να χαρακώνονταν για μαλακίες (ααα ναι το κάνουν ακόμα αυτό) να χαπακόνονταν γενικά μια τάση προς αυτοκτονία την είχαμε τότε, τα κορίτσια πιο πολύ βέβαια, για χαζούς λόγους. Αν πραγματικά διαβάσει κάποιος ημερολόγια από τότε το μόνο που θα βλέπει είναι "όλα είναι σκατά" "μακάρι να πεθάνω" κτλ . Απορώ και εγώ αλήθεια...αλλά αυτή την μαυρίλα την έχει η εφηβεία και αφού έζησα από υπερκατανάλωση ντεπόν όλα καλά.
Ίντερνετ🌐
Για εμάς τότε 2008-2009 το facebook που όλοι τώρα αγαπάμε ήταν μια βλακεία που το είχαμε για παιχνίδια μόνο. Το YouTube δεν το πολύ είχαμε και σε υπόληψη όλοι δηλαδή τα βιουζ τότε δύσκολα έφταναν 500.000. Ταινίες και άλλα τέτοια ούτεν καν κλασικά βίντεο κλαμπ (βίντεο μπλου Θηβών)
Εμείς είχαμε όλοι μα όλοι msn που ήταν τέλειο έφτιαχνες έναν λογαριασμό χοτμειλ και άνοιγε η επικοινωνία μπροστά στα μάτια σου βάζαμε ότι να ναι ονόματα, γράφαμε σαν καθυστερημένα με κάτι εικόνες μικρές σαν γκιφάκια, φυσικά και μιλούσαμε με άσχετους και ειδικά σε ομαδικές γίνονταν όλα τα κονέ και η Αγγελίνα ξέρει καλά ;) Ύστερα ήταν το Hi5 ντάξει τέλειο έφτιαχνες ένα προφίλ όπως στο φβ αλλά εκεί το διακοσμούσες όπως ήθελες με διάφορους κωδικούς έβαζες να παίζει μουσική στο προφ σου και γενικά ήταν πολύ καλό. Αχχ....Νοσταλγία
Αυτά λοιπόν και για σήμερα έχω και άλλες κατηγορίες στο κεφάλι μου ίσος κάποια στιγμή να επανέλθω ή ακόμα καλύτερα να αναγκάσουμε την Αγγελίνα να το κάνει :) Θα ακολουθήσουν φωτογραφίες από τότε. Ελπίζω να το απολαύσατε όσο και εγώ οι μικρότεροι να μάθατε για τότε και οι υπόλοιποι να νοσταλγήσατε. Πισ εν λοβ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου