Είχα δύο αφορμές για το σημερινό θέμα. Η πρώτη, ήταν ένα κομμάτι που άκουγα χθες και σήμερα και θα το βρείτε στο τέλος του κειμένου. Η δεύτερη αφορμή ήταν μια συζήτηση περι του θέματος με έναν πολύ καλό αναγνώστη μας που έχει πραγματική μουσική εμπειρία. Ασχολείται με αυτήν και πειραματίζεται με μουσικά ακούσματα που δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε εμείς. Με αυτόν τον τρόπο μου θύμισε ότι η μουσική έχει παραπάνω αξία από όσο νομίζουμε.
Η μουσική, ακόμα και ακούγοντάς τη, είναι έκφραση. Μπορείς να την ταυτίσεις με οποιοδήποτε συναίσθημα. Εμένα βέβαια οι playlists μου έχουν παραπάνω depressive κομμάτια από ότι χαρούμενα αλλά ας μην την κάνουμε αυτή τη συζήτηση τώρα :D. Anyways, παρα το γεγονός αυτό, υπάρχουν και πολλά χαρούμενα κομμάτια που με συντροφεύουν. Δεν είμαι πάντα ''δυστυχισμένη'' και ''καταθλιπτική''. Εκτός από συναισθήματα όμως, υπάρχουν και κομμάτια ή και μουσικά είδη ίσως, μέσα από τα οποία εκφράζεται η βαρεμάρα μου. Κανα χαλαρό απλά έτσι για να ακούγεται. Με αυτά τα τραγούδια όμως μόνο η βαρεμάρα μου η ίδια διασκεδάζει. Εγώ δεν τους πολυδίνω σημασία. Αν πάλι βαριέμαι σε απροχώρητο σημείο, βάζω χαρούμενα κομμάτια έτσι ώστε να αρχίσω να κοπανιέμαι στο δωμάτιο. Πολύ καλή μέθοδος και αποτελεσματική. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα.
Πέρα από ταύτιση και έκφραση, πιστεύω ότι υπάρχει και ένα άλλο είδος σύνδεσης που είναι αρκετά πιο άμεσο θα έλεγα. Τη μουσική δεν την αντιλαμβάνεσαι μόνο με την αίσθηση της ακοής. Μπορείς να τη νιώσεις στο πετσί σου. Νομίζω όλοι το παθαίνουμε αυτό και πραγματικά προκαλεί πολύ ωραία συναισθήματα. Είναι αυτή η ανατριχίλα που αισθάνεσαι στο δέρμα σου. Όταν παρατηρείς λίγο παραπάνω το παίξιμο του κάθε οργάνου, ξεκινάει και αυτό το απερίγραπτο πράγμα. Ουσιαστικά μπαίνει η ενέργεια της μουσικής μέσα σου, γίνεται δική σου ενέργεια. Έτσι μόνο μπορώ να το διανοηθώ εγώ. Είναι ένα από τα λίγα ''καλούδια'' που όντως αξίζουν και έχουν τη δύναμη να σε θεραπεύσουν ψυχικά. Μοναδικά μαγικό θα έλεγα. Εγώ συνήθως, το παθαίνω με κομμάτια ''χαρούμενα'' και όταν λέω χαρούμενα, εννοώ να έχουν παραπάνω ματζόρε από μινόρε.
Πραγματικά δεν έχει σημασία τι ακούς. Αν αυτό θεωρείται ποιοτικό ή μη για κάποιους, εσένα δε χρειάζεται να σε απασχολεί. Εσύ ευχαριστήσου με ό,τι σε ευχαριστεί. Δεν χρειάζεται να ακούς classic rock αλλά ούτε και ό,τι ακούει η μάζα για να νιώσεις καλά. Έχεις το δικό σου προσωπικό γούστο και είναι δικό σου, άσχετα με το αν ταιριάζει με το γούστο άλλων. Μόνο αυτό το προσωπικό σου γούστο θα σε κάνει να νιώθεις όμορφα . Μην αφήνεις πίσω τις προτιμήσεις σου και ειδικά για τους παραπάνω λόγους. Δεν χρειάζεται να ταιριάζεις μουσικά με κάποιον για να ταιριάζεις και γενικότερα.
Όπου και να πας, κάτι θα ακούγεται. Η μουσική αποτελεί κινητήρια δύναμη για πολλούς ανθρώπους. Σε δύσκολες αποφάσεις, σε αγχωτικές καταστάσεις, ακόμα και στο να κάνεις δουλειές στο σπίτι. Πραγματικά όταν είναι να μαζέψω το σπίτι, μου είναι ευχάριστο με την παρέα της μουσικής, ενώ βαριέμαι απίστευτα και με το ζόρι στρώνω το κρεβάτι μου. Ακόμα και γι'αυτή τη δουλειά χρειάζεται να ακούω κάτι. Και κάπου εδώ γίνεται μία συσχέτιση με κάτι που ανέφερα παραπάνω. Η μουσική, γίνεται η ενέργειά σου.
Το συμπέρασμά μας, λοιπόν, είναι ότι η μουσική είναι μία από τις καλύτερες φίλες μας. Δεν χρειάζεται να την δημιουργούμε εμείς για να γίνει κάτι τέτοιο. Επίσης δεν είναι μόνο θέμα ψυχαγωγίας όπως θα καταλάβατε. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Είναι μία από τις πιο όμορφες αλλά και χρήσιμες εφευρέσεις. Δεν βλάπτει κανέναν. Keep musicing.
Δική σας, Αγγελίνα
P.S: Ορίστε και η μία από τις αφορμές μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου