Καλησπέρα , καλησπέρα φίλοι μου. Ελπίζω να περάσατε μια όμορφη εβδομάδα , δημιουργική και χαρούμενη. Αν πάλι όχι, δεν πειράζει, μπορούμε να φτιάξουμε την άλλη που έρχεται . Ήρθε και ο Ομπάμα , ελπίζω να πέρασε καλά στην Ελλαδίτσα μας και η προφορά του Τσίπρα να βοήθησε κάπου :) . Τέλος πάντων πάμε στα δικά μας , η δική μου εβδομάδα πέρασε όμορφα , με πολλές όμορφες αναμνήσεις από το μακρινό παρελθόν και επιτέλους θα φύγω από την κατά τα άλλα υπέροχη Αθήνα μας για τέσσερις μέρες , όχι κάπου μακριά αλλά σίγουρα κάπου όμορφα .
Το θέμα μου για αυτή την εβδομάδα είναι η αποκλειστικότητα . Συζητούσα τις προάλλες με μια φίλη μου για ένα προσωπικό της θέμα και πόσο υπέφερε στο παρελθόν από αυτό , αλλά και εγώ σε προηγούμενη σχέση ερωτικής φύσης αλλά και φιλικής την έχω νιώσει στο πετσί μου .
Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να έχει την απαίτηση να είσαι αποκλειστικά δικός του. Εντάξει μέχρι κάποιο σημείο όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις μπορώ να το καταλάβω, γιατί όλοι ξέρουμε τι παιχνίδια σου παίζει στο μυαλό ο έρωτας. Είναι ικανός να σε τρελάνει , να σε στείλει κυριολεκτικά στον πάτο , γενικά να σε κάνει ακόμα και να πεθάνεις . Οπότε μέχρι ένα σημείο πάντα , μπορούμε να δικαιολογήσουμε πολλά .
Σε μια φιλική σχέση ωστόσο δεν μπορώ να βρω κάτι που να το δικαιολογεί. Είχα λοιπόν κάποτε μια "φίλη" που δεν τολμούσα να μιλήσω με κάποιο άλλο άτομο ή να κάνω παρέες που να μην είχαν σχέση με εκείνη γιατί τότε θα είχαμε μουτράκια.Έπρεπε να της δίνω κυριολεκτικά αναφορά ακόμα και για την τουαλέτα και αν τολμούσα να της μιλήσω για αυτό απλά δεν βγάζαμε άκρη . Στο δικό της μυαλό έπρεπε να τα κάνουμε όλα μα όλα μαζί . Δεν υπήρχε προσωπική ζωή . Εντάξει το ότι ήμασταν στην εφηβεία το σώζει κάπως , είχε και πολλές ανασφάλειες . ΝΑ! ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ (σταμάτα Σάρα να δικαιολογείς τους πάντες , έλεος ! ) . Ευτυχώς κάποια στιγμή , αν και αργά (κλασική Σάρα) το κατάλαβα και έκανα βήματα μακριά από αυτά τα άτομα .
Όπως και να έχει , ο άνθρωπος , όπως έχουμε ξανά πει , δεν μπορεί να είναι μόνος του . Αυτό όμως είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ναι , δεν μπορεί να ζει μόνος του αλλά δεν μπορεί να ζει και "φυλακισμένος" σε μια οποιαδήποτε σχέση . Όλοι έχουμε ανάγκη από στιγμές μοναξιάς και προσωπικής ζωής , δεν μπορείς διαφορετικά , όσο και να το παλέψεις . Στην τελική θα το δω και λίγο διαφορετικά , με περισσότερο νεύρο , δεν είμαστε αντικείμενα για να ανήκουμε σε κάποιον . Γεννιόμαστε και πρέπει να πεθαίνουμε ελεύθεροι (Θεέ μου πόσο επαναστάτρια πια;)
Ναι , βάζω μια δόση υπερβολής στην παραπάνω παράγραφο αλλά αυτή είναι η αλήθεια δεν μπορείς να ανήκεις σε κανέναν , πρέπει να είσαι μια μονάδα μέσα σε ένα σύνολο , ούτε εγώ κατάλαβα καλά τι θέλω να πω , τέλος πάντων . Η αποκλειστικότητα είναι κάτι που μπορεί να σε πνίξει , σε μερικούς αρέσει και το επιζητούν. ΟΚ! δεν θα το κρίνω εγώ αυτό , δεν ξέρω όμως για πόσο θα το αντέξουν.
Και για να μην παρεξηγηθώ , επειδή δεν το ξεκαθάρισα στην αρχή , αλλά έτσι όπως πάει το κείμενο δεν νομίζω ότι καταλαβαίνει και κανείς . Δεν αναφέρομαι στο κομμάτι εκείνο που σε λογικά πλαίσια χρειάζεται να υπάρχει, για παράδειγμα σε μια σχέση. Για εμένα, μέχρι ένα σημείο, πρέπει να υπάρχει και το στοιχειό της αποκλειστικότητας αλλά και αυτό πάει ανάλογα με το τι θέλει ο καθένας . Εγώ γράφω μόνο για το σημείο που όλο αυτό σε πιέζει και ξεπερνά τα δικά σου όρια αντοχής (και πιστέψτε με είναι μεγάλη η υπομονή και η αντοχή μου).
Τέλος , αυτό που θέλω να πω με λίγα λόγια είναι πώς δεν ανήκουμε σε κανέναν , πρέπει να σεβόμαστε και να σέβονται την ελευθερία μας , τις στιγμές μοναξιάς και ηρεμίας που επιζητά ο κάθε άνθρωπος . Αν πάλι αντιμετωπίζετε κάποιο τέτοιο θέμα και δεν ξέρετε πως να το χειριστείτε, αυτό που θα έλεγα εγώ είναι να το κάνετε όσο πιο ξεκάθαρο μπορεί να γίνει , ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα πας μπροστά στον άλλο και θα του πεις ότι σε πνίγει και δεν αντέχεις άλλο .
Γιατί μην νομίζετε πως και για εκείνα τα άτομα αυτή η κατάσταση είναι εύκολη , υποφέρουν από ανασφάλεια , φοβίες κ.α. δεν μπορούν να το διαχειριστούν , μπορεί ακόμα όλο αυτό να οφείλεται στο ότι και εκείνοι μεγάλωσαν μέσα σε ένα, όχι και τόσο ελεύθερο περιβάλλον . Ας βοηθήσουμε και εκείνους λοιπόν μαζί με τον εαυτό μας να απαλλαχθούν από αυτό το άγχος της μη λογικής αποκλειστικότητας .
Αυτά και για σήμερα από έμενα . Άλλο ένα κείμενο έφτασε στο τέλος του . Θα το χαρακτήριζα χάλια και γλυκανάλατο σαν κείμενο . Δεν το έθεσα καθόλου έτσι όπως το είχα στο μυαλό μου . Αλλά δεν θέλω να αλλάξω θέμα γιατί 1ον δεν προλαβαίνω και 2ον όπως είπα δεν θέλω . Εξάλλου εδώ γράφουμε πρώτα για εμάς και αν τύχει και τα διαβάσει και κανένας άλλος και βοηθηθεί θα είμαστε λίγο παραπάνω χαρούμενες .
Φιλάκιααααα Σάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου