#Μητέρα

Καλησπέρα, καλησπέρα ελπίζω να είστε όλοι καλά και να περνάτε όμορφα τις μέρες σας. Εγώ είμαι αρκετά καλά με μια θλίψη να με περιβάλει λόγο των ημερών , δυστυχώς πλησιάζουν τα γενέθλια μου αλλά αυτά θα τα πούμε σε εκείνο το κείμενο όταν έρθει η ώρα του.

Σε αυτό εδώ θα γράψω για την μια και μοναδική ΜΑΝΑ. Αρχικά μάνα δεν είναι μόνο εκείνη μου κυοφορεί για εννέα μήνες ένα παιδί, αυτό είναι το λιγότερο. Μάνα είναι και εκείνη που το μεγαλώνει. Πραγματικά πιστεύω πως είναι το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο να μεγαλώνεις ένα παιδί. Από την πρώτη μέρα που το γεννάς υποφέρεις από τους πόνους αλλά δεν σε νοιάζει , σχεδόν δεν το θυμάσαι επειδή μόλις κράτησες στα χέρια σου το καλύτερο δώρο που σου έχουν κάνει. 

Εμείς τα παιδιά έχουμε την χαζομάρα στον εγκέφαλο να ξεχνάμε εύκολα τις θυσίες αυτών των γυναικών. Από το ότι αλλάζει όλη τους η ζωή για εμάς μέχρι το ότι τους χρωστάμε την ζωή. Καμία μάνα δεν γεννήθηκε έτοιμη για κάτι τέτοιο, ούτε πήγε σε κανένα σχολειό να μάθει τι είναι σωστό και τι λάθος. Αντίθετα με τις εμπειρίες από την δική της μάνα ή γενικά την ζωή πρέπει να μεγαλώσει έναν άνθρωπο. Αν ο τρόπος είναι σωστός ή όχι δεν μπορούμε να το ξέρουμε με σιγουριά αλλά και ούτε να το κρίνουμε.

Προφανώς και υπάρχουν ακατάλληλες "μάνες" που δεν τις δικαιολογεί τίποτα , δεν αναφέρομαι όμως σε εκείνες άλλωστε αυτές δεν αξίζουν τον τίτλο αυτό. Εμείς τα παιδιά έχουμε την τάση συνήθως μέχρι και το δημοτικό να τις θεωρούμε αναγκαίες αλλά μετά , όταν η εφηβεία είναι στο κόκκινο ξαφνικά για εμάς γίνονται ότι χειρότερο, μας πρήζουν, μας σπάνε τα νεύρα, δεν μας καταλαβαίνουν κτλ και όντως έτσι είναι αλλά ας μπούμε για λίγο στην θέση τους να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος. 

Μια μητέρα που αγαπά το παιδί της δεν θα μπορούσε ποτέ να θέλει το κακό του άρα όλα αυτά που μας λένε είναι για καλό δικό μας και ας τα λένε με άσχημο ή σπαστικό τρόπο το ξέρω και εγώ, το ξέρεις και εσύ πως μια μαμά έχει πάντα δίκιο. Ύστερα μέχρι πριν μπεις εσύ στην εφηβεία και αρχίσεις να της κλείνεις την πόρτα της καρδιάς σου στην μούρη ήταν εκείνη που σε τάιζε, σε έπλενε, σε διάβαζε, σε έντυνε, σε χτένιζε, ήταν εκεί τα βράδια που εσύ δεν μπορούσες να κοιμηθείς από φόβο, σε φιλούσε όταν χτυπούσες και σε σήκωνε ξανά κ.α. Τώρα ξαφνικά δεν της επιτρέπεις ούτε τα μισά άρα αυτόματα την αναιρείς , καλείτε σε λίγο χρονικό διάστημα να συνηθίσει τα νέα δεδομένα και όταν το κάνει φεύγεις από το σπίτι για να πας στο δικό σου. 

Η μάνα σου όμως ακόμα θα σε παίρνει τηλέφωνο και θα ανησυχεί για εσένα και ας μην θες. Είναι κατα κάποιον τρόπο ο δικός μας σάκος του μποξ! Μην ξεχνάμε και το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σας άλλη η εποχή που έζησε και συνήθισε εκείνη και άλλη η δική σου. Τέλος πάντων αυτό που θέλω να πω είναι και αυτό που λένε και αυτές και σίγουρα έχουν δίκιο θα γίνετε γονείς και θα καταλάβεται. Δεν λέω πως πρέπει να δικαιολογούμε τα πάντα πάνω τους αλλά να τις κατανοούμε λίγο παραπάνω βέβαια το ίδιο πρέπει να κάνουν και αυτές αλλά μην ζητάμε πολλά τώρα😂😂😂 

Τώρα ας το κάνω πιο συγκεκριμένο και ας πω δυο λόγια για την δική μου μάνουλα, την Στελλίτσα μου. Με έκανε στα 16 της οπότε αυτό έχει πολλά συν αλλά και πολλά πλην, τα κύρια όμως είναι πως στα 16 δεν μπορεί να ξέρει τι είναι ένα παιδί αφού ακόμα εκείνη είναι παιδί. Δεν υπάρχει ομως μεγάλο χάσμα άρα κατανοεί καποια πράγματα και θέλω μου με ευκολία. 

Η σχέση μας σε γενικές γραμμές είναι καλή με πολλά πάνω και κάτω γιατί πολλές φορές ξεχνάω κάποια βασικά κομμάτια στο πάζλ μας. Γενικά δεν εκφράζομαι και εύκολα οπότε κρατάω πολλά μέσα μου. Θέλω λοιπόν να της πω και απο εδώ αφού μας διαβάζει. Ένα μεγάλο ευχαριστώ που ξέρω πως είναι και θα είναι πάντα δίπλα μου, που με μεγάλωσε όσο καλύτερα μπορούσε και ας μην την έβλεπα πολύ ξέρω ότι το έκανε για εμένα, την ευχαριστώ που ήταν και πατέρας πολλές φορές. Που ενώ είχε την ευκαιριά να απαλαχθεί απο εμένα προσπάθησε να μην το κάνει. Την ευχαριστώ που με πρήζει με τα πάντα αλλά μετά το καταλαβαίνει και μου κάνει γλύκες.

Την ευχαριστώ για τον άνθρωπο που με έφτιαξε, που δεν με πιέσε πότε και για τίποτα αντίθετα ήταν εκεί και παρακολουθούσε ακόμα και τα λάθη μου χωρίς να παίρνει μέρος σε αυτά. Που με το παραμικρό τρέχει να δει αν είμαι καλά ακόμα και αν πολλές φορές προσπαθώ να το κρύψω θα το καταλάβει. Που δεν με έκρινε ποτέ και καμία απο τις πράξεις μου. Στελλίτσα μου γλυκιά σε αγαπάω και το ξέρεις ακόμα και αν δεν στο λέω συχνά ή δεν στο δείχνω. Είσαι και θα είσαι πολύ συμαντική για εμένα! 💓💕💖💗💙💚💛💜💝💟