#Γενέθλια

Καλησπέρα, καλησπέρα φίλοι μου όπως και κάθε φορά ελπίζω να είστε όλοι καλά, εγώ είμαι αρκετά καλά και πολύ μα πολύ συγκινημένη. Τον λόγο θα τον μάθετε παρακάτω. Όπως σας είχα γράψει στο προηγούμενο κείμενο είχα μια θλίψη γιατί πλησίαζαν τα γενέθλια μου και όντως ήταν πολύ δύσκολο για άλλη μια φορά.

Αρχικά να προσπαθήσω να σας εξηγήσω το γιατί. Τα γενέθλια για εμένα δεν ήταν ποτέ έτσι όπως τα είχα φανταστεί πάντα κάτι μου έλειπε. Κάτι που δεν θέλω να μπω σε διαδικασία να γράψω αν και πολλά άτομα μπορεί να έχετε καταλάβει και αν όχι μπορείτε να πάτε στην καρτέλα με τα δικά σας μυστικά και εκεί θα βρείτε ένα κείμενο "πρίγκιπας ή βάτραχος"  Αυτή είναι μια απο τις βασικές ιστορίες της ζωής μου. Εκμεταλλεύτηκα και εγώ την "ανωνυμία" και έγραψα ως μια άλλη. 

Αυτό λοιπόν είναι κάτι βασικό που δεν είχα όπως και πολλά άλλα βέβαια. Με σόκαρε πολύ μια ερώτηση της Αγγελίνας όταν για άλλη μια φορά μιλούσαμε για τα γενέθλια. Εκεί κατάλαβα πως δεν έχω μνήμες από πολλά γενέθλια και όσα θυμόμουν δεν ήταν και απαραίτητα τα καλύτερα μου. Σε αυτό όμως δεν μου φταίει κανένας άλλος δεν θέλω να ρίξω ευθύνες πουθενά. Απλά πολλές φορές μου βγαίνει το παράπονο από την μικρή Σάρα που έχω μέσα μου όπως χαρακτηριστικά έλεγε ένας παλιός καλός γνωστός μου. 

Πολλές φορές αυτή η μικρή Σάρα ουρλιάζει μέσα μου με μανία αλλά πάντα βρίσκω τον τρόπο να την βάζω στο αθόρυβο (λάθος) Αυτή την χρονιά όμως για κάποιο λόγο το είχα πάρει πολύ χαλαρά, βασικά όχι χαλαρά απλά από την μια ήξερα με σιγουριά πως δεν θα ήταν κάτι το σπουδαίο και δεν ήθελα να στεναχωρώ και τους υπόλοιπους από την άλλη είναι τέτοια η χαρά που έχω με το όνειρο μου που σιγά σιγά βρίσκω τον δρόμο.

Ο λόγος που συγκινήθηκα λοιπόν τόσο ήταν γιατί όλοι ενώ δεν τους απασχόλησα με κλάματα και γκρίνιες ήταν εκεί αθόρυβα δίπλα μου ήξεραν ακριβώς τι ήθελα. Η Στελλίτσα μου έκανε ότι μπορούσε απο το τίποτα να με κάνει μια μικρή πριγκίπισσα μαζί με εκείνη όμως πάει και ο Τεο που πραγματικά αξίζει πολλά ευχαριστώ από εμένα.Η Αγγελίνα ήταν εκεί δίπλα μου με την υπέροχη αγκαλιά της και το μοναδικά υπέροχο δώρο της ήταν ένα υπέροχο βιβλίο ένα άλλο μικρό βήμα προς τον δρόμο του ονείρου. Ο Γιάννης... τι να πω για αυτόν τον άνθρωπο πραγματικά είναι μοναδικός όχι επειδή έχουμε σχέση αλλά ο τρόπος που είναι δίπλα μου και ο τρόπος που με εμψυχώνει είναι το κάτι άλλο.

Μου θυμίζει κάθε μέρα πως μπορώ και είναι σημαντικό να σε στηρίζουν και να σε αγαπούν οι άνθρωποι σου. Πραγματικά με τέτοιους ανθρώπους δίπλα μου μόνο τυχερή μπορώ να νιώθω. Επίσης άλλος ένας άνθρωπος που δεν ήταν εκεί (βάτραχος) με τον τρόπο του έκανε ένα μεγάλο βήμα. Ευχαριστώ όλους αυτούς λοιπόν αλλά και όλους τους άλλους που ήταν εκεί ξέρω πως σχεδόν όλοι με με νοιάζονται πραγματικά δεν θέλω να αναφέρω άλλα ονόματα δεν έχει και σημασία ξέρουν πολύ καλά αυτοί σε ποιους αναφέρομαι.  

Αυτά λοιπόν δεν ξέρω αν ήταν τα γενέθλια που είχα φανταστεί αλλά σίγουρα για εμένα είχαν μεγάλο νόημα. Ήταν μια άλλη χρονιά με πολλές δυσκολίες να αντιμετωπίσω αλλά πραγματικά οι τελευταίοι δυο μήνες είναι φανταστικοί, ελπίζω λοιπόν το όνειρο μου να γίνει έστω και το μισό πραγματικότητα, να συνεχίσω να έχω αληθινά άτομα δίπλα μου. 21 πια πραγματικά τα χρόνια περνάνε τόσο γρήγορα ας ζούμε την κάθε στιγμή όπως εμείς θέλουμε γιατί ο χρόνος πίσω δεν γυρνάει και η κάθε στιγμή έχει την αξία της! 

Υ.Γ: Γιατί είμαι τόσο κλαψομούνα και κλαίω τώρα μπορείτε να μου πείτε? Τι θα γίνει με εμένα? Έλεος κουκλίτσα μου! Πισ εν λοβ μαγκες!